“Tek Çocuk” olma psikolojisi ve Korumacı Anne Baba Yaklaşımları
Günümüzde sosyo-ekonomik şartlar değişirken aile yapıları da değişiyor.
Artık çiftlerin çoğu tek çocukla kalmayı tercih ediyorlar. Anne
babaların tek çocuk yapıp, onu mükemmel yetiştirebilmesi en önemli amaçları
oluyor. Tek çocuk olunca bütün ümitler o çocuğa bağlanıyor. O
çocuğun başarısız olma, hata yapma ve hatta seçim yapma hakkı bile yok. Çünkü
ailede ikinci bir çocuk daha olmadığı için anne baba tüm ümidini, ilgisini ve
enerjisini o çocuğa yoğunlaştırıyor.
Bebeklik dönemiyle birlikte anne babalar çocuğun ihtiyaçlarını
karşılamada aşırı bir titizlik gösteriyor. Bebekleri
büyürken onun bir kaç saniye bile ağlamasına izin vermediklerinden çocuk
zamanla ağlayarak anne babaya her istediğini yaptırabileceğini öğreniyor.
2-3 yaş civarında ise bu durum inatlaşma boyutunu alıyor ve çocuk anne
baba otoritesini kabul etmiyor ve “Hayır’ı bilmiyor. Bu
şekilde büyüyen çocuklar evlerinde kesinlikle hayal kırıklıkları yaşamadıkları
için kurallarla karşılaştıkları çeşitli sosyal çevrelerde özellikle
okulda uyum ve davranış problemleri yaşıyorlar.
Çocuğunuzun kendine güven, mutlu bir birey olarak yetişmesi için
çocuğunuza 0-6 yaşta döneminde bilinçli yaklaşın ve çocuğunuzun kişilik
gelişimini olumsuz etkileyecek aşırı ilgili ve korumacı yaklaşımdan kaçının.
Çocuğunuza erken çocukluk döneminde dengeli ve tutarlı yaklaşım sergileyerek
“Hayır’ı da öğretin. Çocuğunuzun sağlıklı gelişimi için yaşına uygun
sorumluluklar alması ve başarması için motive edin. Örneğin çocuğunuz bir
şeyleri başarmak için uğraşırken hemen yardımına koşmak yerine kendi başına
yaşına uygun sorumlulukları yerine getirmesi için motive edin.
Kısacası çocuğunuza tek olduğu için ona aşırı ilgili davranarak öz
güveni azaltmayın. Onu başarıya programlanmış bir robot gibi görmeyin ve onun
adına kararlar almayın. Çocuğunuza ölçülü sevgi ve ilgi gösterin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder